Svetosimeonovski sabor nastavljen je danas, Svetom arhijerejskom liturgijom, koju je u Sabornom hramu Hristovog Vaskrsenja služio Njegovo visokopreosveštenstvo Arhiepiskop cetinjski Mitropolit crnogorsko–primorski g. Joanikije sa više arhijereja naše Svete crkve. Svetosimeonovsku besjedu proiznio je Jugoslav Blagojević, direktor Pravoslavne gimnazije „Sveti Sava“.
Po završetku liturgijskog sabranja, u 11 časova krenula je svenarodna Svetosimeonovska litija od Sabornog hrama do Nemanjinog grada na obali rijeke Ribnice, gdje je po predanju rođen Stefan Nemanja, rodonačelnik svetorodne loze Nemanjića – Sveti Simeon Mirotočivi. Krsni hod sa braćom arhijerejima predvodiće Mitropolit Joanikije koji je ranije, tokom jedne svetosimeonovske svetkovine, kazao da smo imali veliki blagoslov od kada smo krenuli u podgoričku Svetosimeonovsku litiju: „Ovdje smo se sabirali i objedinjavali, nadahnjivali se duhom Svetoga Stefana Nemanje i svetih i velikih Nemanjića i svih njihovih svetih i dostojnih naslednika. Sjećamo se kako je to bilo kada smo bili izloženi velikoj nepravdi, kada su ovu veliku Svetosimeonovsku litiju predvodili naš blaženopočivši Mitropolit Amfilohije i Blaženjejši Mitropolit kijevski Onufrije, koji je danas na velikome raspeću”.
Podsjećamo da je tog 2020. ljeta Gospodnjeg u litiji učestvovalo preko 100 000 vjernika iz raznih krajeva Crne Gore i da Svetosimeonovska litija korača ulicama Nemanjinog grada, prizivajući Božiji blagoslov i zastupništvo Svetog Simeona Mirotočivog na ovaj svetorodni grad i narod Božiji, već 25 godina.
Velike su vrline Svetog Simeona Mirotočivog, veliki su njegovi podvizi, a najznačajnije od svega u njegovom životu jeste upravo što je on krenuo tim jedinim putem koji vodi u život vječni i neprolazni. I ne samo što je on krenuo, nego što je svoj narod uputio i naučio da i on proputi tim putem koji vodi u vječni život.
Sveti Simeon Mirotočivi – Stefan Nemanja nije bio prvi vladar kod Srba, ali ga skoro svi tako doživljavamo zbog značaja njegovoga velikoga istorijskog djela i zbog njegove ličnosti koja je odredila kojim putem da idemo. Do Svetog Simeona gledali smo i desno i lijevo, hoćemo li Istoku ili Zapadu. On se još u 12. vijeku opredjelio za Istok – za onu stranu iz koje sunce izgrijava, za pravoslavlje. I to njegovo opredjeljenje je isto tako važno kao i opredjeljenje Svetoga kneza Lazara Kosovskoga, ako ne i važnije. Iz tog njegovog opredjeljenja proisteklo je opredjeljenje i Svetoga kneza Lazara Kosovskoga za Carstvo nebesko.
Vesna Dević/Mitropolija crnogorsko-primorska
