Vijeće Vrhovnog suda Crne Gore odbilo je zahtjev Osnovnog državnog tužilaštva u Podgorici od 9. januara 2024. godine za produženje pritvora Katarini Baćović, Ivici Piperoviću, Marijanu Vuljaju i Nikoli Milačiću. Oni se sumnjiče za saučesništvo u obijanju depoa podgoričkog Višeg suda prošle godine.
“Vijeće Vrhovnog suda u sastavu sudije Zorana Šćepanovića kao predsjednika vijeća i sutkinja Vesne Vučković i Milenke Seke Žužić kao članica vijeća odbilo je predlog za produženje pritvora protiv okrivljenih Baćović, Piperoviča i Milačića zbog osnovane sumnje da su izvršili krivično djelo kriminalno udruživanje u sticaju sa krivičnim djelima teška krađa i sprječavanje dokazivanja putem pomaganja. Protiv okrivljenih Baćović i Milačić i zbog osnovane sumnje da su izvršili i krivično djelo falsifikovanje isprave, i protiv okrivljenog Vuljaja zbog osnovane sumnje da je izvršio krivično djelo pomoć učiniocu poslije izvršenog krivičnog djela”, navodi Vrhovni sud.
Prema tvrdnjama istražitelja, tunel su kopali državljani Srbije Veljko Marković (32), Milan Marković (53), Dejan Jovanović (30) i Vladimir Erić (32). Akcijom švedske policije, Erić je ubrzo uhapšen, a crnogorska Uprava policije je za njima raspisala međunarodnu Interpolovu potjernicu 7. oktobra prošle godine.
U cilju objektivnog informisanja javnosti integralno prenosimo dio obrazloženja iz Rješenja:
Prema odredbi čl.177 st.3 Zakonika o krivičnom postupku pritvor, koji je trajao tri mjeseca, Vrhovni sud može produžiti najduže za još tri mjeseca za krivična djela za koja je propisana kazna zatvora preko pet godina iz važnih razloga i to na obrazloženi predlog državnog tužioca. Ova odredba podrazumijeva da je teret dokazivanja potrebe za daljim trajanjem pritvora na državnom tužiocu i da njegov predlog u tom smislu mora da sadrži činjenice i okolnosti koje opravdavaju postojanje osnovane sumnje o izvršenom krivičnom djelu i pritvorskih razloga zbog kojih se pritvor može odrediti odnosno produžiti.
Po nalaženju Vrhovnog suda Crne Gore u predlogu za produženje pritvora se ne navodi za koje krivično djelo se u konkretnom traži produženje pritvora protiv okrivljenih niti se pak navodi za koji vremenski period se traži produženje pritvora, kao ni činjenice koje idu u prilog produženja pritvora.
Odredbom čl.177 st.3 Zakona o krivičnom postupku je eksplicitno propisano da ako se postupak vodi za krivično djelo za koje je propisana kazna zatvora preko pet godina, vijeće Vrhovnog suda može, na obrazloženi predlog državnog tužioca, iz važnih razloga produžiti pritvor najduže za još tri mjeseca. To znači da samo u postupku za teža krivična djela, tj. krivična djela za koja se može izreći kazna zatvora preko pet godina ili teža kazna, postoji mogućnost da pritvor u istrazi traje duže od tri mjeseca, jer tada vijeće Vrhovnog suda može produžiti trajanje pritvora za još tri mjeseca, ako su kumulativno ispunjena dva uslova i to formalni uslov- da je to predložio ovlašćeni tužilac i materijalni uslov – da za takvo produženje postoje važni razlozi. Iako je postojanje važnih razloga faktičko pitanje za produženje pritvora u skladu sa članom 177 stav 3. Zakona o krivičnom postupku, važnost određenih razloga treba da se cijeni u vezi sa razlozima iz kojih je pritvor određen, i razlozi za produženje pritvora se ne mogu svesti samo na konstataciju da još uvijek postoje razlozi zbog kojih je prethodno pritvor i bio određen, već moraju imati svoj poseban kvalitet.
Isto tako, odredbom čl.175 st.1 Zakonika o krivičnom postupku propisano je da se pritvor može odrediti kad postoji osnovana sumnja da je određeno lice učinilo krivično djelo i ako postoji neki od pritvorskih razloga iz tač.1 do 5 istog stava.
Imajući u vidu da se okrivljenima K.B., I.P. i N.M. stavlja na teret da postoji osnovana sumnja da su izvršili krivično djelo kriminalno udruživanje iz čl. 401 st. 2 u vezi sa st. 1 Krivičnog zakonika Crne Gore za koje je propisana kazna zatvora do dvije godine, sprječavanje dokazivanja putem pomaganja iz čl. 390 st. 2 u vezi sa čl. 25 Krivičnog zakonika Crne Gore, za koje je propisana novčana kazna ili kazna zatvora do jedne godine, okrivljenima K.B. i N.M. da postoji osnovana sumnja da su izvršili i krivično djelo falsifikovanje isprave iz čl. 412 st. 2 u vezi sa st. 1 Krivičnog zakonika Crne Gore za koje je propisana kazna zatvora u trajanju od tri mjeseca do pet godina, a okrivljenom M.V. da postoji osnovana sumnja da je izvršio krivično djelo pomoć učiniocu poslije izvršenog krivičnog djela iz čl. 387 st. 2 Krivičnog zakonika Crne Gore za koje je propisana kazna zatvora u trajanju od tri mjeseca do pet godina, to ovim optuženim za navedena krivična djela ne postoji zakonska mogućnost da se na osnovu čl.177 st.3 Zakonika o krivičnom postupku traži produženje pritvora.
Mogućnost da se u smislu člana 177 st.3 Zakonika o krivičnom postupku traži produženje pritvora postojala bi samo zbog postojanja osnovane sumnje u pravcu izvršenja krivičnog djela teška krađa iz čl.240 st.1 tač.1 Krivičnog zakonika Crne Gore za koje krivično djelo je zaprijećena kazna zatvora u trajanju od jedne do osam godina i to u odnosu na optužene K.B., I.P. i N.M., za koje se osnovano sumnja da su izvršili navedeno krivično djelo. U konkretnom predmetu za okrivljenog M.V. imajući u vidu visinu zakonom zaprijećene kazne za krivično djelo za koje je ovaj okrivljeni osnovano sumnjiv, ne postoji zakonska mogućnost da mu se na osnovu člana 177 st.3 Zakonika o krivičnom postupku predlaže produženje pritvora.
Dakle, uz postojanje osnovane sumnje mora se procijeniti i to da li za pritvor postoje relevantni i dovoljni razlozi koji proizilaze iz pribavljenih činjenica i informacija. Zbog toga u predlogu za određivanje pritvora moraju biti navedene činjenice koje idu u prilog pritvaranju ili produženju pritvora, a ne samo navedene odredbe zakonika koje daju mogućnost za određivanje ili produženje pritvora. Prema tome, predlog za produženje pritvora mora da sadrži obrazloženje osnovanosti tvrdnje zbog čega pritvor treba produžiti.
Isto tako, osim toga što nije naveo za koji vremenski period se traži produženje pritvora državni tužilac u predlogu nije dao dovoljne i opravdane razloge koji bi ukazivali da u odnosu na okrivljenu K.B. stoji pritvorski osnov iz čl.175 st.1 tač.1 ZKP-a a u odnosu na okrivljene I.P. i N.M. pritvorski osnov iz čl. 175 st 1 tač.2 Zakonika o krivičnom postupku, već je nasuprot u predlogu samo naveo da u odnosu na ove optužene i dalje postoje razlozi zbog kojih im je određen pritvor, a koji su predviđeni u članu 175 Zakonika o krivičnom postupku.
Dakle, predlog za produženje pritvora u konkretnom slučaju se ne zasniva na individualizaciji osnovanosti pritvora, jer uopšte ne sadrži relevantne i dovoljne činjenice koje opravdavaju postojanje pritvorskih razloga, a što mora da sadrži, imajući u vidu da se u odlukama o produženju pritvora ne mogu samo ponavljati stalno isti razlozi i ne mogu se koristiti apstraktne formulacije u predlozima za produženje pritvora, pa ni u odlukama kojima se takvi predlozi prihvataju.
