Srpska pravoslavna crkva i njeni vjernici danas slave Svetog Nikolu, zaštitnika putnika, moreplovaca i djece.
Nikoljdan je najčešća krsna slava kod pravoslavaca. Ljudi su Svetog Nikolu još za vrijeme njegovog života smatrali za svetitelja.
Sveti Nikola je uzor hrišćanske dobrote, zaštitnik je pomoraca, a mnoge crkve posvećene njemu, uključujući manastire i kapelice, često su bile mjesta na kojima su se pomorci molili za sigurnost na moru.
Na trpezi koja se priprema na Nikoljdan, često se nalazi riba, koja simbolizuje pomorsku zaštitu koju je Sveti Nikola pružao.
Pomagao je i tješio narod, širio vjeru, pravdu i milosrđe, donosio utjehu, mir i dobru volju. Dobra djela činio je tajno, sakriven od bilo čijeg pogleda. Iz njegovog dobročinstva proistekla je legenda o Deda Mrazu, zbog koje u mnogim zemljama djeca na Nikoljdan dobijaju poklone.
Nikoljdan je dan kada vjernici poštuju Svetog Nikolu kroz molitve, post, ali i tradiciju obilježavanja praznika.
Običaji koji se praktikuju na ovaj dan variraju od regiona do regiona, ali su zajedničke teme uvijek ljubav, velikodušnost i okupljanje porodica.
Upokojio se u starosti, 6. decembra, odnosno 19. decembra 343. godine.
Slavi se i 22. maja, u znak sjećanja na dan kada su njegove mošti 1096. godine prenijete iz Mire u Likiji u Bari i položene u crkvu svetog Jovana Preteče.
Tri godine kasnije podignuta mu je velelepna crkva, koju su srpski vladari bogato darivali.
Sveti Nikola je hramovna i manastirska slava SPC. Posvećeno mu je više od 600 crkava.
Pada u vrijeme Božićnog posta, pa je i slavska trpeza obavezno posna.
Kako bi godina pred nama bila plodna i berićetna, ko je propustio da na Svetu Varvaru, posije božićnu pšenicu, može to učiniti danas, na Nikoljdan.
