U političkom prostoru Crne Gore često se ističe teza o novom kursu, novoj generaciji, i novim licima. Međutim, kada se uđe u analizu, pred nama se prečesto otkrije ono što bih nazvao ideološkom mimikrijom tj prividom promjene, a suštinski reprodukcijom starih obrazaca nastalih u vremenu DPS-a. Upravo u tom kontekstu treba sagledati političko pozicioniranje aktuelnog predsjednika, Jakova Milatovića.
Milatović je na političku scenu stupio kao simbol raskida sa DPS-ovim nasleđem, predstavljen je kao tehnokrata, ekspert, moderni reformator, čovjek koji će mirno ali odlučno nastojati da demontira zajedno sa parlamentom većinom uhodane mehanizme starog režima. No, u praksi se pokazuje da njegov ideološki kodeks nipošto ne odudara bitno od matrice koju je DPS godinama gradio. Naprotiv, u mnogim aspektima djelovanja on je skoro pa refleksija tog istog sistema, samo u novoj ambalaži.
Shodno tome postoji nekoliko ključnih elemenata gdje se jasno prepoznaje ideološka matrica predsjednika Milatovića, koji nije spreman da se odrekne zaostavštine DPS-a, a elementi te zaostavštine sastoje se u sledećem:
*selektivna principijelnost,
*izvjesna retorička elokvencija, često bez značajnog sadržaja
*nevoljnost da se uđe u sukob sa dubokim državnim strukturama,
*tradicionalna igra balansiranja koja uvijek ide na ruku ideološkoj matrici DPS-a
I upravo u ovim elementima koje sam naveo jeste i ključ polemike, nije Milatović problem zato što nije DPS, jer da jeste onda bi sve bilo mnogo jasnije i lakše, problem je što je predvidljivo blizu njihove politike, toliko blizu da se postavlja pitanje da li je uopšte postojala namjera da se od nje odmakne, ili će i sam na kraju postati otvoreni antisrbin, koji je došao na poziciju predsjednika i srpskim glasovima.
Na kraju, ukoliko predsjednik zaista želi da gradi neku novu politiku koju najavljuje i pokušava da gradi, moraće da pređe iz faze mimikrije u fazu jasnog opredeljenja i da se odrekne ideološke neodlučnosti, jer čak i stranke klasičnog političkog centra imaju jasan ideološki profil, koji kod predsjednika Milatovića varira od situacije do situacije ali vrlo često na štetu srpskog političkog faktora, što shodno tezi da je on predsjednik svih građana ne bi smjelo da se događa.
S poštovanjem
