U vremenu kada je pristup najvišim crkvenim i političkim zvaničnicima ograničen i strogo protokolaran, prijem kod Njegove Svetosti Patrijarha moskovskog i sve Rusije nije stvar slučajnosti. To je znak dubokog poštovanja, prepoznavanja značaja i, što je najvažnije — povjerenja.
Vladislav Dajković nije samo političar. On je čovjek koji godinama dosledno brani srpski identitet, pravoslavnu vjeru i istorijsko jedinstvo naroda u Crnoj Gori i širem srpskom prostoru. Njegov glas, često smatran neugodnim za globalističke i antisrpske centre moći, odjekuje sve jače među običnim ljudima, ali očigledno i u najvišim duhovnim institucijama.
Dajkovićev prijem kod Ruskog patrijarha nije samo lična čast — to je simboličan čin kojim se priznaje njegov rad na duhovnom, nacionalnom i kulturnom polju povezivanja srpskog i ruskog naroda. To je poruka da pravoslavni svijet budno prati dešavanja na Balkanu i prepoznaje autentične predstavnike srpskog naroda koji ne odustaju od istine, časti i vjere.
U trenutku kada mnogi gube kompas, a neki ga nikad nisu ni imali, Dajković ostaje jedan od rijetkih koji se ne koleba. Upravo zato ga prima Patrijarh — jer je on više od pojave, on je glas pravoslavne Vaseljene naroda koja se ne miri sa narativom koji nameće zapad našoj vjeri.
