O tome kako je izvršena raspodjela kadrovskih stanova prije političkih promjena u Beranama 2014. godine, ko ih je i pod kojim uslovima dobio, ko ih je dobio sa besplatno i sa kojim obrazloženje, Specijalno državno tužilaštvo ni poslije desetak godina od podnošenja krivične prijave još nije otvorilo istragu.
Za razliku od Podgorice, gdje je to dugo bilo pod oznakom tajnosti, u Beranama se sve zna. Doduše, nezvanično.
Ono što se čeka pa da se sve objelodani javno je odgovor specijalnog tužioca. Ne bi, kažu iz redova aktuelne većine, bilo u redu da on najprije ne da svoje mišljenje na konstataciju da je raspodjelom stanova u Beranama u to vrijeme „upravljala organizovana kriminalna grupa“.
U pitanju je oko 120 stanova za lokalne službenike i namještenike, od čega preko pedeset takozvanih kadrovskih, i jedanaest takozvanih besplatnih koje je u to vrijeme dodijelio ministar prosvjete Slavoljub-Migo Stijepović. Opština Berane je tada formirala mješovitu komisiju koja je preispitivala postupak raspodjele stanova, a dokumentacija do koje je trebalo doći, bila je dobro sakrivena, jer devedeset odsto je bilo zavedeneo, ali je nije bilo u arhivi.
Komisija je, ipak, na kraju dokazala sa potpunom dokumentacijom da je postupak raspodjele stanova i odluke koje su donesene u vezi sa raspodjelom bili u svakom pogledu nezakoniti.
Priča oko dodjele kadrovskih stanova u Beranama počela je 2011. godine, nakon što su na prigodnoj svečanosti direktor crnogorskog Fonda za stambeno solidarnu izgradnju Danilo Popović i sada bivši predsjednik opštine Vuka Golubović uručili odabranim „kadrovima“ ključeve u novosagrađenim zgradama.
Prije toga, u julu 2009. godine, Golubović je kao tadašnji predsjednik opštine, donio odluku o rješenju kadrovskih potreba. U toj odluci je, između ostalog, precizirano da su zaposleni koji po osnovu kadrovskih potreba riješe stambeno pitanje dužni da u Opštini Berane ostanu u radnom odnosu najmanje pet godina od dana dobijanja stana. U izvještaju Komisije sada je konstatovano, između ostalog, da su određena lica u međuvremenu prodala kadrovske stanove kupljene po povoljnim, odnosno subvencionisanim cijenama.
Takođe je bilo propisano da pravo na stan ima zaposleni kadar koji nema adekvatan stan, odnosno porodičnu kuću u svojini.
Opština Berane je obezbijedila i zemljište za izgradnju tri zgrade sa 120 stanova, kao i komunalnu insfrastrukturu. Opština se uz to radi subvencionisanja cijene kadrovskih stanova kreditno zadužila u visini od preko pola miliona eura i to na period od deset godina, sa kamatnom stopom od osam odsto.
Komisija za preispitivanje raspodjele kadrovskih stanova, koju je formirala Skupština opštine iz redova odbornika svih partija, došla je i do saznanja da su Opština Berane i Fond za stambeno solidarni izgradnju početkom sporne 2011. godine, u vrijeme kada su stanovi dijeljeni, potpisali ugovor o novčanom zajmu po osnovu preuzimanja kredita kod DIGH.
Javnost u Beranama u suštini ne zanimaju stanovi namještenika i običnih radnika i službenika, već brojka od preko šezdeset kadrovskih stanova, podijeljenih po povoljnim uslovima ili besplatno, kao i to kako je Stijepović bio široke ruke da besplatno dodijeli jedanaest stanova.
Zanimljivo bi bilo i znati ko je stanove dobio na ovaj, kako kažu, kriminalni način, i ko ih je sve kasnije preprodao.
S druge strane, za deset godina i političkih promjena koje su krenule iz upravo iz Berana 2014. godine, u Beranama nije više dodijeljen ni jedan stan.
